Roeddwn i yn casau hyn, cefais fyng nhrin yn wahanol i’r plant arall, oherwydd hyn roedd y plant yn fy nhrin i’n wahanol. Roedd neb yn eistedd ar fy mwys i amser cinio, neb yn chwarae gyda fi amser egwyl. Truais yn galed i gwneud ffrindiau ond yn y ddiwedd yr unig ffrind chefais i oedd mam. Rhedais adref yn crio rhan fwyaf or amser gan feddwl fod y plant arall ar fy nhol yn trio rhoi pwnch i mi. Ond, pan cyrheiddais i adref roedd mam wastad yno gyda bocs o tisw a paced o biscedi siocled i mi.
“Mam, roeddwn i ar fy mhen fy hun eto heddiw, dwi’n trio gwneud ffrindiau ond does neb eisiau fod yn ffrind i gan fy mod yn od!”. Dyma oedd mam yn ddisgwyl pedwar ddiwrnod y wythnos, ond am faint o weithiau gwelodd mam fi’n crio roedd hi bob amser yma i’n nhysuro i a gwneud i’n teimlon well,
“Mathew, dwyt ti ddim yn od, rwyt ti’n fachgen golygys, caredid a hyd yn oed cariadus. Cymerwch dim sylw mohonyn nhw, mae beth sydd mewn dy galon sy’n bwysig.” Yn wir i chi roedd mam yn yr unig ffrind chefais i.
Ond, wrth i’r flynyddoedd fynd heibio gwnes i ffrind or enw Steff, hi oedd fyng ffrind orau hyd at y ddiwrnod. Nid oedd Steff yn ffitio i mewn chwaith, chofian nhol at flwyddyn deg noson calon geaf, roedd y ddau mohonyn ni tu fas i’r ty yn gwylio’r tan gwylllt pan fe rhoddwyd i fyng nghusan cyntaf i Steff. O’r noson hynnu mae’r ddau ohonon ni medru fod ar wahan. Roedd plant yn yr ysgol yn gwneud hwyl amdanyn ni gan fod y ddau ohonyn ni medri cwmpo mewn cariad fel pawb arall. Ond fel pob peth mae yna diwedd, cymerodd Steff ei fywyd ar y trydydd ar ddeg o Orffenaf 2001. Unwaith eto mewn fywyd roeddwn i ar fy mhen fy hun.
Cefais fy hun mewn llawer o drafferth yn yr ysgol o’r ddiwrnod hynnu ymlaen. Credais ni oedd unrhyw bwynt i mi gario ymlaen trio fod fel pawb arall, beth oedd y pwynt? Roedd y plant yn trin i’n wahanol beth bynnag nes i, aeth fy marciau lawr gan fy mod yn treulio mwyafrif o fyng amser yn torri mewn i tai pobol chyfoethog lan y stryd, neu’n dwyn ceir.
Unwaith eto trodd fy mywyd ben i weured, cafodd mam trawiad ar y gallon. Dwedodd y doctoriaid digwyddodd hyn oherwydd ei oedran. Ond y gwir yw fi achosodd marwolaeth mam, fi. Doedd ganddo i ddim byd, dim ffrindiau, dim dyfodol, ac yn waith na hynnu dim teulu. Sut all unrhywun mynd trwy bywyd heb y pethau ‘ma? Gwnes i adduned y nadolig yna, i gwneud rhywbeth gyda fy mywyd. Beth bynnag fydd y gost, roedd rhaid i mi llwyddo dim yn unig i mi, ond i mam a Steff. Gwariais mwyafrif o fyng arddegau mewn catref plant.
Arhosais mewn fyng ‘stafell welu rhan fwyaf or amser yn astudio bioleg, ac unrhyw bet hi ymwneud gyda’r corf ddynol. Gwnes i fyng lefeloedd A, chefais i tri A* pedwar B ac un C (mewn maths!). Yr unig peth a oedd yn stopio i mynd ymlaen mewn bywyd oedd fyng anabledd, ond gan feddwl am mam a chofio fyng adduned roedd dim byd yn rhwystro i dim ond fi. Chefais fyng nherbyn i Goleg Meddygol Caerdydd o hyn ymlaen nid oedd unrhywbeth yn sefyll yn fy ffordd. Heddiw, rydw i’n gweithio fel arbenigwr mewn cancr.
Nes ymlaen mewn fy mywyd gobeithiwn cwrdd a fenyw a chael teulu o fy hun.
