Dydi Penderfyniad I Stopio Pob Ac Unrhyw Fath O Driniaeth Ddim Yn Benderfyniad I Ladd Claf

Authors Avatar

Gwaith Cwrs Cymraeg- Tasg llunio araith yn trafod a mynegi barn ar sail gwybodaeth a gasglwyd.

Dydi Penderfyniad I Stopio Pob Ac Unrhyw Fath O Driniaeth Ddim Yn Benderfyniad I Ladd Claf

M

r Cadeirydd a Chyfeillion, Rwyf i yma heddiw i sôn am bwnc sydd wedi bod yn y newyddion llawer yn ddiweddar. Y pwnc yna ydi’r berthynas rhwng hawliau cleifion, hawliau meddygon a thriniaeth.

Wrth gwrs, yr achos amlycaf yng Nghymru o’r rhain yw achos Luke Winston-Jones, ond i ddechrau rwyf i am siarad â chi ynglŷn a hawliau oedolion. Mae yna ddynes, nid yw yn gallu cael ei henwi, yn gofyn i’r Uchel Lys Prydeinig am ganiatâd i ddifodd ei pheiriant anadlu. Mae’r ddynes yma’n hollol ymwybodol, ond mae hi wedi’i pharlysu ers iddi torri bibell waed yn asgwrn ei chefn flwyddyn yn ôl.

Mae ei chyflwr yn sefydlog, ond rhoddir ei chyfle am welliant o dan 1%. Mae bargyfreithiwr y ddynes hon yn dweud bod ei gyflogydd yn meddu ar ei meddwl yn iawn ac yn gallu gwneud penderfyniadau. Ond mae ei meddygon yn dweud na fuasai eu hyfforddiant moesegol yn caniatáu iddynt ddiffodd y peiriant, a ni all y claf wneud penderfyniad deallol am ei safon o fyw. Yn gyfreithlon, mae gan y ddynes berffaith hawl i gael ddiffodd y peiriant, ond nid yw’n gallu. Yr hyn sy’n rhaid i’r llys ei benderfynu yw ydi’r ddynes yn gymwys i wneud y penderfyniad yma. Felly, gyfeillion, beth ydych chi’n feddwl? Pwy ddylai cael yr hawl i wneud y penderfyniad terfynol os dylai rhywun fyw neu marw?

        Dywedodd Duncan Vere o’r Christian Medical Fellowship;

        “The art of medicine involves making decisions on limited amounts of information and expecting to adjust or correct them as new evidence emerges.”

Ond mae rhai cleifion yn camgymryd y newid safbwynt yma fel y meddyg yn gwneud camgymeriad. Ond yn anffodus, un o’r penderfyniadau mae’n rhaid i feddygon eu gwneud yw penderfynu os oes pwynt i barhau gyda thriniaeth o safbwynt y claf. Hynny ydi, o ganlyniad i’w triniaeth, sut safon byw fydd gan y claf? Mae pob triniaeth yn dod gyda pheryglon, ac mae’n rhaid i feddygon ystyried y potensial am wneud da, ac am wneud niwed. Un enghraifft bob dydd o hyn yw pobl sy’n mynd at feddygfa i ofyn am wrthfiotig gyda dolur gwddf. Os yw’r meddyg yn gwrthod, mae o wedi pwyso a mesur y siawns bychain fydd y cyffur yn gwneud unrhyw wahaniaeth, a’r perygl mawr fydd gor-ddefnyddio gwrthfiotig yn arwain at ddatblygiad bacteria gall wrth sefyll wrthfiotig, a dyna yn union sydd wedi digwydd yn y gorffennol- a dyna pam fod gymaint o sôn am achosion o MRSA yn y newyddion. Weithiau bydd meddyg eisiau dal triniaeth yn ôl oherwydd bod y claf yn credu ei bod o/hi yn sâl, ond mae’r meddyg yn anghytuno ac yn credu fydd unrhyw driniaeth yn niweidiol.

Join now!

Hefyd mae nifer o resymau eraill am stopio triniaeth:

  • Nid yw’r claf yn dangos unrhyw arwydd o welliant ar ôl cyfnod o amser;
  • Mae’n niweidio mwy nag mae’n helpu;
  • Roedd yn driniaeth arbrofol sydd wedi methu;
  • Mae’r claf yn mynd i farw, ac nid yw’n driniaeth i leihau dioddefaint;
  • Neu mae’r claf yn ofyn am stopio’r driniaeth.

Rhai rhesymau am osgoi neu oedi gyda thriniaeth;

        

Fel y gwelwch mae tebygolrwydd yn llawer o’r rhesymau a weithiau y ffordd mae unigolyn yn darllen a deall sydd yn dylanwadu eu barn.

Mae rhai triniaethau gydag “effaith ddwbl”. Enghraifft o ...

This is a preview of the whole essay