Meer betalen dan nodig is? Consumenten betalen een prijs voor een product of dienst van een bedrijf.

Meer betalen dan nodig is?

Consumenten betalen een prijs voor een product of dienst van een bedrijf. Deze prijs betaalt de consument niet volledig voor de materiële waarde van een product of dienst. Het bevat ook vaak een deel immateriële waarde van het bedrijf. Immateriële waarde is een toegevoegde waarde die je niet aan het product kan zien of voelen. Dit is de waarde die een bedrijf creeërt door vertrouwen te winnen bij de consument over de naam van het bedrijf. De overheid die de consumenten probeert te beschermen moet hier natuurlijk voor zorgen dat de consument niet te veel aan immateriële waarde betalen  van een bedrijf.

Het is moeilijk voor de overheid om te controleren of de prijs die consumenten betalen voor immateriële waarde van een bedrijf wel terecht is. Dit komt omdat de immateriële waarde niet terug te zien is aan het product of dienst zelf. De immateriële waarde is namelijk gekoppeld aan de brand equity van een bedrijf. Dit is de waarde die de consument in een merk of naam ziet. Mensen kunnen misbruik maken van de immateriële waarde van een product.  Zo is er uit onderzoek gebleken dat de consument veel te veel betaald voor een espresso-apparaat, er zijn prijzen vergeleken en het blijkt dat winkels dezelfde espresso-apparaten verkopen met soms wel een prijsverschil tot 94% (Publia, 2011). Dit is een voorbeeld van mensen die misbruik maken van de immateriële waarde van een product, de espresso apparaten zijn namelijk allemaal identiek aan elkaar, maar de een wordt duurder verkocht dan de ander. De overheid zal in zo’n geval de consument moeten beschermen tegen het te veel betalen voor immateriële waarde. De overheid moet een maximumprijs vor bepaalde producten inschaffen en een boete geven aan de mensen die dit product toch tegen een hogere prijs willen verkopen. Ook is er laatst nog een voorval met SamSung en LG voorgekomen, waar de 2 bedrijven schuldig worden bevonden aan misleiding en het maken van prijsafspraken. De twee bedrijven zouden volgens de Zuid-Koreaanse Fair Trade Commission samenspannen om de prijzen in het land kunstmatig te verhogen en daarbovenop zouden ze de consumenten hebben misleid door het te laten lijken dat zij voordelig hun mobiele toestellen konden kopen met abonnement (Nu.nl, 2012).