Thai literature

“น้ำหอม” วรรณกรรมที่กล่าวถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า “เกรอนุย” เขามีความสามารถพิเศษในการรับรู้กลิ่นเป็นอย่างดี บุคลิกของเขาในเรื่องตรงกับชีวิตของคนเราก็คือ พยายามที่จะบรรลุเป้าหมายในชีวิตไปให้ได้ แต่นั่นก็ทำให้เขาค้นพบว่า การที่เขาสร้างน้ำหอมขึ้นมานั้น แม้ว่ามันอาจทำให้ผู้คนยกย่อง และหลงใหลในตัวเขามากเพียงใด แต่นั่นมันเป็นเพียงแค่ภายนอก ถ้าเกิดเขาไม่มีน้ำหอมที่เป็นตัวชักจูงผู้คนแล้ว เขาก็คงเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดา ที่ไม่เคยได้รับความสนใจจากใคร และนั่นถือเป็นสาเหตุที่เขาพยายามสร้างจุดสนใจจากพรสวรรค์ที่มีอยู่ของตัวเอง เขาทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่เคยมีใครรู้ว่าเขาทำอะไรร้ายแรงต่อสังคมไปบ้าง อาจเป็นเพราะ เขาเกิดมาอย่างโดดเดี่ยว แตกต่างจากเรื่อง “เพื่อนยาก” ที่มีตัวละครหลักสองคน ชื่อว่า “จอร์จ” และ “เลนนี่” ต่างก็มีความฝันเหมือนกันคือ มีฟาร์มเป็นของตัวเอง แต่ต่างคนต่างก็มีความแตกต่างบางอย่างในความฝันที่เหมือนกัน สำหรับจอร์จแล้วเขาอยากที่จะมีครอบครัว ต่างจากเลนนี่เขาอยากจะมีพื้นที่เล็กๆในฟาร์มสำหรับเลี้ยงกระต่าย แต่ทั้งสองก็พยายามมาด้วยกัน แม้เลนนี่อาจเป็นตัวถ่วงของจอร์จในหลายๆเรื่อง แต่พวกเขาก็ไม่เคยทิ้งกัน เพราะเขามาด้วยกัน ไม่เหมือนกับเกรอนุยที่เดินตามความฝันเพียงลำพังอย่างลึกลับ และเกรอนุยก็ไม่พบเจอกับปัญหาเหมือนกับจอร์จ เพราะเกรอนุยเขาคิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมาคอยห้วงหน้าห่วงหลังเหมือนกับจอร์จ ที่ต้องคอยห่วงว่าเลนนี่จะเป็นยังไง เพราะนั่นคือหน้าที่ของเขาที่ยายฝากของเลนนี่ฝากจอร์จไว้ ว่าให้คอยดูแลเลนนี่ด้วย นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้จอร์จต้องคอยดูแลเลนนี่ตลอด ส่วนหนึ่งอาจไม่ใช่เพราะคำว่า หน้าที่ แต่สำหรับผมแล้วคิดว่ามันเป็นเพราะความรู้สึกลึกๆของจอร์จ ที่ไม่อยากทอดทิ้งผู้ชายที่หน้าสงสารอย่างเลนนี่นั่นเอง เพราะเขารู้ว่าเลนนี่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้จริงๆ ถึงแม้หลายครั้งเลนนี่จะคิดว่า เขาช่วยเหลือจอร์จ แต่นั่นกลับกลายเป็นการอุปสรรคที่ใหญ่หลวงให้กับจอร์จ แต่เกรอนุยนั้น เขาได้รับโอกาสที่ดี และไม่มีใครอีกคนมาเพิ่มปัญหาให้กับทางเดินของเขา เขาเลยสามารถผ่านมันไปได้ง่ายกว่าจอร์จ มันสะท้อนให้เห็นถึงความพยายามที่ต้องมากขึ้นเป็นสิบเท่าของจอร์จที่จะทำในอย่างที่ตัวเองฝัน หากเปรียบกับชีวิตของเราในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว คงมีหลายคนที่คิดว่า เราพยายามแล้ว ทำไมเราถึงไม่ได้ในสิ่งที่เราต้องการซักที พอเจออุปสรรคนิดหน่อย ก็จะเริ่มรู้สึกขี้เกียจที่จะทำ อยากจะผ่านมันไปเร็วๆ โดยที่เราไม่เคยนึกถึงคนที่มีอุปสรรคมากกว่าเราเป็นร้อยเท่าพันเท่า บางคนเขามักจะมีตัวถ่วงเสมอ แม้เขาจะมีมันสมอง ความสามารถหรือศักยภาพในทุกๆด้านพร้อม แต่ถ้ามีอุปสรรคมาขวางเสมอ กว่าจะผ่านมันไปได้คงเป็นเรื่องยาก แต่เมื่อเขาเจอกับอุปสรรคพวกนั้น เขาจะไม่เอ่ยสิ่งใดๆ อาจมีบ้างที่สึกท้อ แต่เขาจะพยายามคิดว่าอุปสรรคเหล่านั้นเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ล้ำค่า มันก็จะทำให้เขาผ่านมาได้ และบรรลุเป้าหมายได้เร็วกว่าคนที่มีอุปสรรคน้อย แต่มัวแต่จมอยู่กับมัน นั่นคือความแตกต่างของที่มาจากวรรณกรรมสองเรื่องนี้ และทำให้ผมนำมาเป็นข้อคิดในเรื่องของการทำงาน นี่ถือเป็นความแตกต่างในการดำเนินชีวิตของตัวละครทั้งสองเรื่องนี้ ความแตกต่างที่ว่าในสองเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นมาได้ อาจเป็นเพราะ ทั้งสองเรื่องเกิดขึ้นมาในคนละช่วง คนละยุคสมัยกัน สภาพแวดล้อม สภาพสังคมจึงแตกต่างกัน ส่งผลทำให้การดำเนินชีวิตและทัศนคติของคนต่างกันไปด้วย อย่างในเรื่อง “น้ำหอม” เกิดขึ้นในยุคสมัยที่เก่าแก่ อย่างเกรอนุยในเรื่อง เขาเกิดมาในสถานที่ๆไม่ค่อยดีนัก มีสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ ซึ่งในสมัยนั้น ก็ใช่ว่าทุกคนที่เกิดมาจะเป็นแบบเขา เพราะว่าแต่ละชุมชนก็จะมีกลุ่มคนชั้นสูง ที่มองพวกที่เกิดมาในสถานที่เล็กๆ สกปรกๆอย่างเกรอนุย เป็นพวกชั้นต่ำ นั่นจึงทำให้เขารู้สึกอยากที่จะก้าวไปให้ถึง และกลายเป็นจุดสนใจของผู้อื่นบ้าง เขาไม่อยากที่จะถูกสายตาของผู้อื่นมองมาไม่ดี ส่วนเรื่อง“เพื่อนยาก” นั้นสังคมมีความย้ำแย่ สภาพเศรษฐกิจตกต่ำมาก ผู้คนจึงดิ้นรนเพื่อที่จะเอาตัวเองออกไปจากสภาพสังคมแบบนี้ ซึ่งจอร์ชและเลนนี่ต่างก็อยากที่จะมีชีวิตบั้นปลายที่สงบสุข เขาทั้งสองจีงต้องพยายามผ่านวิกฤตจากสภาพเศรษฐกิจไปให้ได้

คนเราต้องมีจุดอะไรบางอย่างที่มาเป็นตัวผลักดันที่จะทำให้เราอยากทำตามความฝัน ไม่อย่างนั้นความฝันอาจไม่เกิดขึ้นมาด้วยซ้ำไป แม้แรงชักจูงจะต่างกัน แต่นิสัยคนเราก็เหมือนกันตรงที่ เมื่อตัวเองกำลังลงไปสู่ความตกต่ำ ก็จะพยายามดันตัวเองขึ้นมาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม อย่างเกรอนุยนั้นเขาสร้างกลิ่นน้ำหอมเพื่อให้ทุกคนหลงใหล แต่เมื่อเขาไม่มีน้ำหอมมันก็ไม่ต่างอะไรจากการที่เขาถูกทิ้งตั้งแต่แรกเกิด เพราะเขาไม่เคยได้รับความรักจากใคร แม้ผู้ที่ให้กำเนิดเขามาเองก็ตาม เขาจึงไม่รู้จักที่จะรัก แม้ว่าเขาพยายามที่จะให้คนอื่นมารักเขา แต่โดยวิธีที่เขาสร้างขึ้นมานั้น มันไม่ใช่ความรักที่ได้มารับจากความรู้สึกที่แท้จริงของอีกฝ่าย แม้เขาจะพยายามรัก แต่มันก็สายไปแล้ว ต่างจากจอร์จและเลนนี่ที่พวกเขาทั้งสอง ไม่ได้ต้องการให้ตัวเองก้าวไปถึงจุดที่ดีที่สุดของชีวิต แต่เขาต้องการเพียงแค่ไปให้ถึงและได้พยายามที่จะทำมัน

1410 คำ